Dit is één van de lavendelzakjes die ik onlangs produceerde. Heerlijk; als je haar (want ik vind het een vrouwelijk voorwerp) even vastgehouden hebt, blijft de geur even aan je handen hangen...

Het zijn gekke tijden. Ik wil er niet aan meedoen, maar de volgens-de-boekjes-nesteldrang kan ik niet negeren en verder word ik overspoeld met van alles wat ik wil doen. Ik moet helemaal niks, houd ik mezelf voor. Maar dat idee blijkt geen weerhaken te zetten tussen mijn oren.

Straks - in het kraambed - dan ga ik onbeschaamd profiteren van de verwennerij en het luieren, ha!

De lange rij tafels stond al anderhalf uur gedekt. En de genodigden zouden pas over een half uur komen. Maar het was prettig dat alles op tijd op orde was, vond de oudste dochter. Ze herschikte nog wat bestek.

Haar oog viel op de vaas.

‘Geen gezicht,’ had Mientje Molen – van der Hucht nog beweerd. Niet dat iemand daar een boodschap aan had, want Mientje was niet snel tevreden te stellen. De blauwe vaas moest en zou daar komen te staan, met de roze-rode anjers erin.

‘Anjers, moeder,’ had de oudste dochter nog geprobeerd, terwijl ze wat losse plukken terugduwde in het stevige knotje in haar nek. ‘Net als bij prins Bernhard. Dat is toch koninklijk.’

‘We zijn niet koninklijk,’ protesteerde Mientje en daar kon niemand haar gelijk in geven. ‘En het blijft geen gezicht. Al hadden jullie de koningin zelf erin gezet,’ vervolgde Mientje nijdig. ‘Vader is ook al klein van stuk en dan die enorme vaas en ook de kleuren gaan niet goed samen.’

‘Maar het is toch feestelijk, al die kleuren!’ protesteerde de oudste dochter nog.

‘Mens, laat haar toch.’ Dat was vader. Brutus Molen. Al vijftig jaar stand gehouden tegen de verbitterde en venijnige toon van Mientje.

‘Het is toch allemaal al duur genoeg,’ reageerde de oudste dochter nu richting haar vader, dankbaar dat er met iemand te spreken viel. ‘Wat moeten we anders met de anjers.’

‘Dan had je ze niet aan moeten schaffen,’ zei Mientje nog. Het was tijd om van onderwerp te veranderen en dat deed ze dan ook.

‘En dan die stapels stoelen in onze nek. En die dwaze graspollen op tafel geven alleen maar rommel.’

‘Graspollen?’ vroeg de oudste dochter, verwilderd een blik werpend op de tafel. Weer een streek van haar neefje? Je zou zo’n jong toch…

Brutus slofte weg.

Ineens - na vele pogingen van onze kant - blijkt zoonlief heel veel gezien, gehoord én onthouden te hebben. Met gemak past hij het toe. Hij bouwt, geconcentreerd zichtbaar met plezier, DUPLO-kunstwerken, doet verwoede pogingen zijn kleurpotlood net zo vast te houden als ik, kan zelf zijn sokken aandoen en corrigeert zichzelf hoofdschuddend met 'kanniet' of 'magniet'.  Samen tuinieren of op eigen houtje de ramen zemen; het is waarschijnlijk heel normaal voor een tweejarige puber, maar ik kijk vol verwondering en heel veel trots toe. Ook de 'bas-lessen' gaan goed; we zijn nu druk met gebaren en uitdrukkingen benoemen en nadoen. Met je tenen knisperen en op de grond liggen zoals Bas, blij of boos - helaas z'n favoriet - kijken, zoals op de tekeningen in de peuterbijbel. Op dit moment lees ik dit boek en dit boek.

Lezen jullie - indien van toepassing - boeken voor jullie opvoeding? Zo ja, welke?

Gisteren zaaide ik tomaatjes, aardbeien en een aantal kruiden in, die nu lekker warm achter het glas ontkiemen (hoop ik) in de kas die mijn lieve man vorig jaar voor moederdag maakte. 

Vandaag kwam meneer E. me helpen met het inzaaien van sla en raapstelen. Heerlijk, dat weer! Zoon loopt lekker van binnen naar buiten, de planten lopen uit, af en toe kan ik zelfs zonnen... hmmm! Ondertussen geef ik me voorzichtig over aan de kriebelende nesteldrang.
Doe je nog mee met mijn give-away?

Dag Maandag! Badkamer, toiletten, achtertuin (eindelijk) voorjaarsklaar gemaakt, vloer beneden plus trap, weekboodschappen, kaarten op de post, mail bijwerken, middagslaapje, blog(cadeau), controle bij de verloskundige en straks lekker vroeg m'n bedje in.
En tussendoor nog druk met zoon, die onder andere braaf op het potje zat, bij zijn eerste plasje enthousiast opsprong, per ongeluk naast het potje verder plaste en als klap op de vuurpijl snel wilde gaan zitten - wat natuurlijk niet lukte - zodat hij met zijn voet in zijn potje belandde en toen plantte hij z'n plasvoet eerst tegen de bank (wat moet je er anders mee?) en probeerde hij daarna zijn plasje op de grond weg te poetsen met zijn voet... moet ik nog meer vertellen? Ik hobbelde met mijn dikke buik naar hem toe, gewapend met doekjes en wanhopig protesterend. Het baatte niet. wat een plasfestijn! En dan heb ik het nog niet over onze avonturen vanmorgen in de tuin. Maarrrr... hij ligt vanaf zaterdag in zijn nieuwe kamer, in een kleuterbed en dat gaat dan wonderbaarlijk genoeg fantastisch! Onze 'aap' blijft keurig in zijn bedje wachten tot hij er door ons uit verlost wordt.

Wat betreft het cadeautje; zie je die slinger? Hebben?
Vertel anderen over mijn blog, zorg dat je mij volgt en laat hier een reactie achter.

Ps. Ik doe mee aan een heel toffe win-actie van een heel inspirerende blog. Neem hier even een kijkje voor de win-actie en hier voor de 'prijs' waar ik voor ga. (Ik ben ineens verliefd op stempels, je kunt er zoveel leuks mee doen!)

Ja, ik ben er nog... En ik kom volgende week met 'echte berichten' en het cadeau. Nu even 'binnen de lijntjes kleuren'; tijd en aandacht aan lichaam en gezin. Dat moet lukken met deze weerberichten. Fijn weekend!

Ik had het gisteren al over de budgetkamer van onze zoon, vandaag verder met budgetteren. Ik dook eens in mijn verzameling kortingsbonnen en dat zijn er een hele hoop. Het gevaar van korting is dat je denkt; 'Hé, dat is veel goedkoper,' terwijl je het bedrag - al is het minder - misschien helemaal niet uit hoeft te geven. Dus even een kritische blik en misschien wat bonnen die ik cadeau kan geven... 

Hebben jullie een huishoudboekje?

Onze slaapkamermuur. Wat mij betreft mag er nog wel meer opgehangen worden, maar verzamelen is een werkwoord, dus wie weet wat er in de toekomst nog bij komt. (Aan het hangertje hangt mijn witte badjas, maar die zit nu in de was.) Van de gebloemde stof in het lijsje maak ik nog een kussen voor op bed. De kleur is wat pittiger, hoor. Google de kleur mediumaquamarine maar, zoiets...  Vanmiddag had ik de intake voor de kraamzorg; het gaat nu wel kriebelen. Met zo'n muur als uitzicht is 'kramen' toch een stuk aangenamer. 

Binnenkort de budgetkamer van onze zoon... 

Hoe vaak moet ik mezelf nog voorhouden dat ik teveel wil? Even een vluchtig berichtje en een slordige foto. (Zie je die wazige rand onderaan? Dat is mijn buik =D) Links bovenin een blok hout. Het is een huisje (dank je wel Man!) Ik zag ze in een winkel voor €18,95! Gewoon zo, niks erop of eraan. Dat is nog eens zakendoen. 

De zakjes hoeven alleen nog maar gevuld te worden en dan vind ik het wel weer genoeg. O nee, ik ga voor het eerst in mijn leven een rits 'innaaien'. Iemand nog tips?

Het zonnetje worstelt zich door de wolken, terwijl ik in mijn nieuwe jurkje aan het tuinieren ben. Een hele emmer vol gesnoeide - en nog steeds heerlijk geurende - lavendel, wat moet je daarmee? Lavendelzakjes maken! Volgende week het resultaat. En een cadeautje.

Ik doe mee aan een heel leuk weggevertje; Lisanne, bedankt voor je bezoek, nu heb ik er weer een inspirerend www-adresje bij! (En alle anderen ook bedankt voor al jullie bezoekjes en berichtjes elke keer... uiteraard!)

Verder ben ik druk met m'n 'oma vierkantjes'; ik haak ze aan elkaar en ik denk dat ik er een kussenhoes van ga maken. Lief hè, die kleurtjes?

Het is nog een heel diepzinnige bezigheid, dat haken. Ik denk regelmatig; 'Dit is lang niet zo mooi als anderen dat doen,' of 'Ik kan niet netjes werken.' Het is de kunst om er van te genieten, om te kijken naar wat ik wél kan en niet zo veeleisend te zijn. En 't is nog gratis ook, zo'n consult bij je haakwerk...

Ze verlangde naar de zon. Met de zon zou ook haar kindje komen.

Gisteravond was een vruchtbare avond. Dat mag ook wel; vrijdag de 12e hoop ik op een 'snuffelmarkt' te staan voor het goede doel. En alhoewel ik me gestreeld voel dat ze mij gevraagd hebben om een cadeautjestafel te vullen, heb ik soms wel eens het idee dat ik me teveel op mijn hals haal. Boven is het een bende, beneden net zo met zes behangboeken, een naaimachine, snijmachine en naaidoos achter de tafel, een zak bolletjes op de tafel en een vieze vloer onder de tafel... En dan ben ik ook al beperkt flexibel met mijn groeiende buik en een lage bloeddruk die me wat futloos maakt.

Daarom houd ik het bij een snelle stofzuigerbeurt en wat stapelen en ordenen. Er komt een dag dat het schoon en opgeruimd is Ik sluit me daarom graag aan bij de quote uit Kims bericht... en ga snel genieten van de zon.

De mousse valt in smaak. Het lijkt wel of z'n gebit eruit rot.

Ik ontdekte vandaag de 'granny square' en besloot meteen dat het mijn favoriete patroon is; lekker snel resultaat en lekker nostalgisch. Vanmiddag heb ik heerlijk in het zonnetje zitten haken. En dat beviel zo goed, dat ik bij het maanlicht verder ga vanavond.

Voor ons lieve kindje-op-komst maken we graag ruimte. Zodoende krijgt zoonlief een nieuwe kamer. Maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Ik weet het, ik ben verwend met 'slechts' een muur en een deur plaatsen. Maar overal ligt en dwarrelt stof, ik slaap met gruis tussen mijn tenen en ik kan niet eens mijn was doen op de grond - nou en, dat doe ik altijd zo - ik blokkeer gewoon! Hoe kunnen mensen maanden in de puin leven? Ik doe helemaal niets meer.

Nou ja, helemaal niets meer... uit pure wanhoop en gebrek aan moed maakte ik iets ongezond lekkers... 200 milliliter slagroom, 200 gram cacao, 160 gram poedersuiker en wat klopfix; ziedaar heeft mevrouw Wispeltuut een H-E-E-R-L-I-J-K-E chocolademousse. Hmmm...